समोरच्या इमारतीजवळ एक कार येऊन थांबली. सारथी खाली उतरला. मालकीण डी मार्टकडे किराणा घ्यायला गेली. इमारतीच्या फाटकापाशी प्राणी आणि पक्ष्यांसाठी दगडी पाळ्यात पाणी भरून ठेवलं होतं, त्यातलं पाणी त्याने हाताला चोळलं, मग कारच्या काचेत आपलं प्रतिबिंब न्याहाळून पहात केसांमधून ओले हात फिरवीत केस बोटांनी विंचरले. इकडे तिकडे पहात कुणाला तरी फोन लावला. लाडे लाडे बोलत राहिला. तेवढ्यात मालकीण आली, मग निघाला.
समोरच्या खाजणातून दुचाकीवर एक तरुण आला. तोंडातला तंबाखूचा बार रस्त्यावर मोकळा केला. मग गळ्यातला रुमाल वरुन तोंडावर आणला. नाकाखाली तोंडावर खेचला आणि दुचाकी चालू करुन निघून गेला.
मग मीही आत आले.
थोड्या वेळाने लहान मुलाच्या मोठ्ठ्याने रडण्याचा आवाज आला म्हणून पुन्हा खिडकीपाशी आले. अडीच-तीन वर्षांची एक लहान मुलगी भर दुपारच्या टळटळीत उन्हात अनवाणी पायांनी रडत रडत चालली होती. तिची आई बहुधा खूप पुढे निघून गेली होती. कारण ती रस्त्याच्या टोकाला पाहत हात करीत रडत होती. डीमार्टमधून परतणाऱ्या एका आजोबांनी तिला चॉकलेट दिलं, डोक्यावर थोपटलं आणि तिची आई गेली त्या दिशेने मधून मधून मागे वळून पहात निघून गेले.
रस्ता पुन्हा शांत झाला.
काहीही 